Een oordeel hebben is iets anders dan iemand of iets ver-oordelen.Ik vind iemand een misdadiger, maar ik veroordeel hem niet daarom.
Dat zou zo kunnen zijn, maar hoeft m.i. niet per definitie. Het kan in andere gevallen zelfs andersom zijn. Ik denk dat het per geval/situatie verschilt en dat er veel nuances zijn, afhankelijk van waar het over gaat, het eigen geweten, de eigen beweegredenen om al dan niet een oordeel te vormen/uit te spreken n.a.v. je (m'n) mening, en het resultaat dat je (me) daarbij voor ogen staat. Nooit ergens hardop over oordelen (let wel: niet voor-oordelen of ver-oordelen perse) kan ook inhouden dat iemand dus nooit z'n kop boven het maaiveld hoeft uit te steken, altijd buiten schot kan blijven etc. Neutraliteit uit angst bestaat ook. Waarmee ik niet wil zeggen dat jij dat ermee bedoelt.M.a.w. een oordeel is veel makkelijker dan een mening
Op zich is het gewoon wel een leuk verhaaltje, compleet met er doorheen geweven liefdesescapades etc., maar ik bedoel dan meer het idee van "Waslala", waar het uiteindelijk om gaat....Het fictieve Zuid-Amerikaanse land Faguas gaat gebukt onder armoede, oorlog en ziekten. De enige bezoekers van het land zijn smokkelaars, die wapens en medicijnen verhandelen in ruil voor drugs, mineralen en kinderen.
Op een dag reist de jonge Amerikaanse journalist Raphael met smokkelaars mee naar Faguas. Daar hoort hij voor het eerst over de legendarische stad Waslala, een paradijselijk oord waar geluk, vrede en harmonie heersen. Het is een plek waarvan iedereen in Faguas gehoord heeft, maar die niemand kent.
De jonge Melisandra, die haar naar Waslala verdwenen ouders wil opsporen, vertrekt met Raphael voor een avontuurlijke reis naar de mythe die de dromen en verlangens van een heel volk levend houdt.
Allemaal oordelen, en daarmee begrijp ik meteen het misverstand, omdat je dit ook als meningen kan zien. Dat de Tibetanen onderdrukt worden kan je een mening noemen, of een oordeel, of zelfs een feit.Eva Lilith schreef:de situatie van de Tibetanen, die door de Chinezen systematisch onder de voet worden gelopen, verdreven, onderdrukt, gemarteld en vermoord
Feiten, naar mijn idee. Maar dat is dan mijn mening.Allemaal oordelen, en daarmee begrijp ik meteen het misverstand, omdat je dit ook als meningen kan zien. Dat de Tibetanen onderdrukt worden kan je een mening noemen, of een oordeel, of zelfs een feit
Kijk, nu snap ik dus wat beter wat voor jou het verschil is tussen een menign en een oordeel.Voor mij betekent een mening echter iets anders, een mening voor mij betekent dat ik ergens een gedachte over heb, maar dat ik ten alle tijden bereid ben deze mening te veranderen. Wanneer ik echter een oordeel over iets heb, dan staat mijn besluit (mening) vast. Ik vind gevangenissen een slechte oplossing. Ik vind kijken naar de oorzaak en daar iets aan verbeteren vele malen beter. Dit is een oordeel, mijn besluit (mening) hierover staat vast. Al wil ik wel een kanttekening plaatsen, dat mijn mening eigenlijk nooit 100% vast staat. Zodra ik een betere oplossing zie, verander ik m'n mening.
Volgens mij wel hoor. Da's wel vaker.Komen we al wat dichter tot elkaar?
Telepathie en empathie werken vele maten beter en helderder. Ook kunst is een prima gereedschap. Duurt alleen wat lang om je verhaal te vertellen met een schilderij, hehehe. Wordt echt tijd dat we onze (para)normale gaven gaan ontwikkelen. Een forum wordt dan slechts een ontmoetingsplek, waar we afspreken wanneer we telepathisch contact zullen hebben.
- Schikt het vanavond om 7 uur?
- Ik kan een paar minuutjes later zijn
Ik snap 't. Zelf geloof ik dan weer niet zozeer in karma enzo. Dus wat dat betreft verschillen we van idee.Laten we het allemaal dus maar op één hoop gooien. Feit = mening = oordeel. Zonder oordeel zijn = volledig open staan voor andere mening(en). Zonder oordeel zijn over de chinezen en de tibetaanse kwestie, houdt dus in, dat je volledig open staat voor een andere mening. Zo kan ik heel goed begrijpen waarom de tibetanen zich onderdrukt voelen, maar begrijp ik ook waarom ze dit over zichzelf afroepen, ze dit aantrekken. Ik vind het dus te éénzijdig om alleen maar de chinezen de schuld te geven. Een slachtoffer heeft net zo veel schuld. Het gaat echter niet om schuld, maar om karma en het uitwerken ervan. Ervaring op doen, beide (schijnbaar tegengestelde) kanten te ervaren, in je op nemen, deel van je maken, je er een deel van maken. Slachtoffer en dader komen dan samen, vloeien samen, worden samen één. Dat is liefde, dat is Het Licht
Weer als kinderen worden... Zoiets zei Jezus toch?Zonder-oordeel-zijn is dus de weg (terug) naar het paradijs.
Inderdaad. Zie ook "mijn" rijstexperiment van vorig jaar!Zo is er een Aziaat die al jaren geleden heeft ontdekt dat water beïnvloedbaar is door onze gedachte. Hier in het Westen is de kwantummechanica begonnen aan een inhaalrace.
Ik geloof dat ik het tamelijk goed begrijp.En geloof je niet in karma, of begrijp je het niet?
Ik ben op dit moment Eckhart Tolle's boek: Nieuwe Aarde aan het lezen. En hij laat op meerdere manieren zien hoe we dit kunnen bereiken.Weer als kinderen worden... Zoiets zei Jezus toch?
Pfoe! Ik vrees dat dat een hele opgave is. En ik ben er ook echt (nog) niet uit hoor, hoe dat zou moeten. Want ik blijf erbij dat er af en toe in bepaalde kwesties flink stelling genomen moet worden, om erger te voorkomen. Ik denk dat het hier om heel fijngevoelige dingen - en processen - gaat...
Ik zie van veel van deze dingen (stromingen) de schoonheid in.Ik ben dezelfde dilemma's tegengekomen, heb echter besloten, dat, wat mij het meest aanspreekt, tot mij te nemen. Zo bestaat mijn 'geloof' uit een mix van tal van religies, leren, theorieen, filosofieen, ideeen en fantasieen. Ik haal er uit wat mij raakt / pakt en de rest schuif ik opzij. Ik gooi het niet weg, het blijft bewaard in een soort achterkamertje, want ik kan het zo maar ineens wel nodig hebben
Precies de redenen waarom het voor mij juist geen houvast is.En het is mijn omnisofie die me wakker, open en alert houdt. Omnisofie bewijst namelijk alles, het verklaart alles en het spreekt alles tegen. Het is dus altijd inzetbaar, gaat altijd op en kan nooit ontkent worden terwijl het alles kan ontkennen. Het ultieme gereedschap en zeer stevige houvast
'k Een aantal malen kennis genomen van de teksten van Tolle. Hier en daar zie ik wel iets moois en iets waar ik mee in kan stemmen. Het is oude wijn in nieuwe vaten (waar trouwens niet perse iets mis mee hoeft te zijn). Tolle is iemand in een hele lange reeks soortgelijke goeroes-die-beweren-geen-goeroe-te-willen-zijn.Ik ben op dit moment Eckhart Tolle's boek: Nieuwe Aarde aan het lezen. En hij laat op meerdere manieren zien hoe we dit kunnen bereiken
Dat 'het niet uitmaakt' gaat er bij mij dus op geen enkele manier in.Voor omnisofie maakt het niet uit of kinderen voor geld worden misbruikt, want omnisofie kent het begrip karma en begrijpt hoe dit werkt, en laat mij dus af en toe een glimp zien. Laat dus zien hoe men hier zelf voor kiest, om dit karmisch uit te werken
Dat kan.Zo weet ik dat ik in een vorig leven schat-hemeltje rijk ben geweest. Ik was een koning ofzoiets en had vele onderdanen. En nu in dit leven, ervaar ik ongeveer het omgekeerde. Leef al jarenlang van een zeer minimum inkomen en ben vooral zelf de onderdaan, stel me graag op in dienst van een ander. Maar goed, dat is mijn geloof
yeah!!!!! eindelijk weer met jeroen eens!!Jeroen tegen Eva schreef: Lieve schat, je bent een mooi mens. Je bezit tal van talenten. Jouw ideeën zijn een inspiratie voor anderen. Jouw creaties een lust voor onze zintuigen. Je liefde is als een warme deken in kille tijden. Je stralende lach verkwikt alle harten in je omgeving. Je mag er zijn, precies zoals je nu bent. Wees trots of jezelf, fier en dankbaar. En vertrouw op jezelf, alleen jij weet wat voor jou het beste is. Luister dus goed naar je zelf. Hou van jezelf. (((dikke knuffel)))
Welnee. Vind ik niet hoor.Nou drijven we weer uit elkaar.
Met iemand mee te gaan zitten blèhren, heeft ook inderdaad geen zin, en betekent geen hulp of steun.ik zeg bijvoorbeeld zelden "oh wat erg voor je",
Een deel is een beetje waar. Maar er zit een langere 'ontwikkeling' in. Vroeger bij ons thuis waren al 'deze spirituele zaken' uit den boze, dus vond men mij inderdaad belachelijk en moeilijk en raar etc. Toen heb me daarvan bevrijd en ben er HELEMAAL ingedoken. Zonder scepsis. Ik hoorde overal 'gidsen', zag overal 'kleurtjes' en tekens en betekenissen en verklaringen, helemaal weg van de werking van edelsteentjes, bloesemremedies en nog honderd andere dingen... Tjee, ging me daar even een WERELD voor me open! Geweldig!En over die herinneringen. Misschien moet je toch eens proberen wat minder sceptisch (ongelovig = angstig) te zijn en wat meer te vertrouwen of je eigen vermogen onderscheidt te maken tussen wat voor JOU echt is of niet. Ik kreeg tijdens het lezen van je verhaal ineens een heel sterk gevoel van iemand die eigenlijk al heel haar leven net effe iets anders naar de dingen kijkt maar daar eerder mee gepest werd, onderdrukt of uitgelachen werd, dan dat ze er om geprezen werd, bedankt werd of omarmt. Laat ik het dan als complete vreemde van je eens doen
Ik vind 't lief. Jij van mij ook een grote knuffel.Lieve schat, je bent een mooi mens. Je bezit tal van talenten. Jouw ideeën zijn een inspiratie voor anderen. Jouw creaties een lust voor onze zintuigen. Je liefde is als een warme deken in kille tijden. Je stralende lach verkwikt alle harten in je omgeving. Je mag er zijn, precies zoals je nu bent. Wees trots of jezelf, fier en dankbaar. En vertrouw op jezelf, alleen jij weet wat voor jou het beste is. Luister dus goed naar je zelf. Hou van jezelf. (((dikke knuffel)))
Dit vind ik hééél sterk van jou Eva!Wat betreft die herinneringen, aan 'andere bestanen'.... Voor mij is het ECHT! Het zijn mijn herinneringen en zo echt als wat. Alleen is er ook nog de rust bijgekomen van het niet meer hoeven te weten waar die herinneringen vandaan komen, of ze te verklaren. Ook niet meer de behoefte ze weg te redeneren. De acceptatie dat het bij mij hoort. En dat ik de oorsprong ervan niet ken. Ik vind het ook niet belangrijk, dat laatste.
Ja...daar ben ik het dan wel mee eens.Jeroen schreef: Onverschilligheid heeft niets met oordeelloosheid te maken. In tegendeel, je maakt juist heel veel verschilligheid mee, je hebt er echter geen oordeel over, je hoeft er geen labeltje aan te hangen, je kan het aanschouwen als dat wat het is, en niet als dat wat jij denkt dat het (niet) hoort te zijn.
Met oordeelloosheid lost juist het goed-en-kwaad probleem op. Het kwaad is ontstaan door het oordelen. Doordat iemand een ander de hersens in sloeg en weer een ander ineens vond dat dit niet goed was, pas toen werd het uit den boze dat je een ander wat aandeed. En zie wat het ons gebracht heeft: moord, oorlog, rechtspraak en ngo veel meer dingen waar we heel goed zonder zouden kunnen.
Hier ben ik gewoon honderd procent mee eens.Maar het is ok dat we oordelen, dat we oorlog voeren, dat we elkaar afslachten. Het laat keer op keer zien dat "nothing ever came from violence and nothing ever will". Zinloos geweld bestaat niet, want dat zou betekenen dat er ook zinvol geweld bestaat. Een beest maakt een ander beest dood omdat hij anders zelf dood gaat. Als wij mensen beweren dat we beter, hoger, verder ontwikkelt zijn dan dieren, dan wordt het toch tijd dat we er eens naar gaan leven.
ja, dit is natuurlijk weer iets te simpel vind ik dan, tenzij je erkent dat er niets destructiever, creatiever, lelijker en mooier bestaat dan liefde. Liefde is de meest bloeddorstige en snelle en scherprechter die er bestaat!Whatever the question, love is the answer.
Ik vind dit een mening. Veroordeel ik er iemand mee?Met oordeelloosheid lost juist het goed-en-kwaad probleem op. Het kwaad is ontstaan door het oordelen. Doordat iemand een ander de hersens in sloeg en weer een ander ineens vond dat dit niet goed was, pas toen werd het uit den boze dat je een ander wat aandeed. En zie wat het ons gebracht heeft: moord, oorlog, rechtspraak en ngo veel meer dingen waar we heel goed zonder zouden kunnen.
Yup. Het zijn die normen, die er voor zorgen, dat we niet meer "nadenken maar meedoen" (zoals Youp het benadrukte). "Doe toch eens normaal" en ik antwoord dan vaak "doe eens voor". Een norm is zoiets als: ok we hebben met zn allen besloten (oh, is dat zo, ze hebben het mij nooit gevraagd) dat dit normaal is en dat abnormaal, en daar heeft iedereen zich maar aan te houden. Dit zie je nu weer heel duidelijk in het islam-conflict. Alsof wat wij westerlingen vinden De Globale Norm isterwijl heel veel mensen zich toch beroepen op normaal menselijk gedrag en hieruit voortvloeiend wetboeken en mensenrechten menen te kunnen opstellen
Nee, dat is juist het gebrek aan liefde, onstaan uit een verkeerd uitleggen van wat liefde is. Liefde is vergeving, omarming, onbevooroordeeld, onvoorwaardelijk, compassie, geduld, enz. Niet te verwarren met Het Goede, want dat is juist weer een gebrek aan liefde, omdat het Goede gekoppelt is aan Het Kwade, wat uitgeroeid moet worden. Terwijl liefde juist Het Kwade vergeeft, omarmt, begrijpt, enz.ja, dit is natuurlijk weer iets te simpel vind ik dan, tenzij je erkent dat er niets destructiever, creatiever, lelijker en mooier bestaat dan liefde. Liefde is de meest bloeddorstige en snelle en scherprechter die er bestaat!
Jeroen schreef: Nee, dat is juist het gebrek aan liefde, onstaan uit een verkeerd uitleggen van wat liefde is. Liefde is vergeving, omarming, onbevooroordeeld, onvoorwaardelijk, compassie, geduld, enz. Niet te verwarren met Het Goede, want dat is juist weer een gebrek aan liefde, omdat het Goede gekoppelt is aan Het Kwade, wat uitgeroeid moet worden. Terwijl liefde juist Het Kwade vergeeft, omarmt, begrijpt, enz.
Juist. Het zijn verwijzingen naar iets. Een verborgen iets.Jeroen schreef:Dat zijn toch alle woorden, verwijzingen naar iets.
Dat is helemaal duidelijk.Het woord liefde verwijst naar dat wat ik al eerder beschreef: de kracht om te vergeven, te omarmen, te troosten, enz, en dat allemaal onbevooroordeeld en onvoorwaardelijk. Dat is liefde, voor mij.
Ook hier begrijp ik je (denk ik) helemaal.Haat en dat soort dingen komen niet voort uit dezelfde laag, maar komen juist voort uit een gebrek aan liefde. Haat op zich is slechts een uiting van dit gebrek. Wanneer je er ook liefde tegenover zet (ipv gevangenis straffen enzo), dan lost de haat op (straffen voedt de haat).
Dat doen we zelf. We geven zo makkelijk onze liefde weg. Of we denken dat we tekort hebben. Sommige worden geboren en meteen beginnen ze met opeisen. De Celestijnse Belofte geeft hier een zeer heldere uitleg over. De strijd om de macht, heet dat hoofdstuk, waarin hij uitlegt hoe mensen vechten om aandacht / energie (liefde).Waar komt dat gevoel van competitie/warrior/oorlog/woede en noem allemaal maar op uit te voorschijn? Jij zegt: gebrek aan liefde, maar welke verborgen ding haalt deze liefde dan bij je weg zodat dit gebrek in de vorm van allerhande goede en kwade dingen overblijft. Welk ding is dat? Dat is de voor mij de ultieme vraag. En ik weet tot in mijn diepste wezen (en dat is precies DAT ding) dat ik nooit en te nimmer ECHT een voorstelling en/of beschrijving ervan kan maken en ik blijf het maar proberen terwijl ik dan weet dat het nergens op slaat.
Goed je geeft blijk van het feit dat je geen snars snapt van wat ik over liefde zeg. Dat geeft niets. Maar datgene wat jij hierboven beschrijft (verliefde stelletjes en zo) zijn 'slechts' verschijningen die liefde genoemd worden. Ja, die verschijningen zijn doordrongen van liefde, daar ben ik het helemaal 100% mee eens. Nee, de verschijningen vallen samen met liefde: dat is onzin.Jeroen schreef:Jij gaat er van uit dat liefde een verborgen iets is, en daarmee dus niet waarneembaar. Kijk eens om je heen, zou ik zeggen. Kijk eens naar de verliefde stelletjes, of een moeder met haar kind, of 2 vriendinnen. In mijn ogen knalt de liefde daar van af. Kijk ook eens naar boze mensen, zielige mensen, angstige mensen, zie het enorm gebrek aan liefde, ze schreeuwen er bijna om. Het zal mij dan ook niet verbazen als ze totaal veranderen zodra je ze wat liefde geeft.
Eerst een antwoord op je laatste vraag. Ik heb behoorlijk slechte ervaringen met de liefde, die overigens geenszins opwegen tegen de goede ervaringen met liefde. Ik geloof dus net zo in de liefde als jij. Denk jij dat ik niet in liefde geloof ofzo?Ik begrijp ook niet zo goed waarom jij liefde wilt zien als iets mysterieus, iets onbereikbaars, diep weggestopt van binnen. Getraumatiseerd? Slechte ervaringen met De Liefde?
Zowel jij als ik zijn mensen die liefde kunnen geven, vragen, eisen, uitdelen. Dat lijkt me duidelijk. Maar we ZIJN geen liefde. We ontvangen het en we geven het.Dat doen we zelf. We geven zo makkelijk onze liefde weg. Of we denken dat we tekort hebben. Sommige worden geboren en meteen beginnen ze met opeisen. De Celestijnse Belofte geeft hier een zeer heldere uitleg over. De strijd om de macht, heet dat hoofdstuk, waarin hij uitlegt hoe mensen vechten om aandacht / energie (liefde).
Ach ja, sweet dreams.Over omnisofie kan ik kort zijn. Jij beweert dat een heleboel dingen niet kunnen: "dat je dus maar jezelf moet inbeelden dat je dan maar ogen in je achterhoofd hebt ofzo, zodat je wel tegelijk naar voren en naar achteren kan kijken. (en dan heb ik het nog niets eens over naar binnen kijken want dat kan al helemaal niet, je kunt alleen maar naar binnen instinctmatig voelen en dus niets zien)". Omnisofie zegt: "Alles kan", dus naar binnen kijken kan ook. Ik doe het dagelijks. Ik kijk dan echter niet met mn ogen, maar met mn 3e oog, ook wel inzicht genoemd. Je inbeelden dat je ook achter je kan kijken is heel goed mogelijk; beetje fantasie gebruiken. (spider senses)
yep. excuses niet nodig. Ik doe het zelf ook vaak. Misschien is het ook wel een noodzakelijke eerste stap om tot begrip van elkaars standpunten te komen. Dus misschien moet je juist wel proberen vanuit de ander te spreken, alleen wat bewuster en minder onbewust.Jeroen schreef:Ok, mijn excuses. Ik had vanuit IK moeten spreken. Bij me-zelf moeten blijven. Wat ik vind en niet wat ik denk dat jij vindt, want daar weet ik helemaal nix van, want jij bent jij en ik ben ik.
Liefde is 'slechts' een woord dat bij verschillende mensen verschillende beelden en gevoelens oproept. Bij een kopje koffie is dat ook zo, zeker. Maar bij liefde is dat vele malen erger.Je verhaal kwam op mij over alsof liefde iets mysterieus voor jou is, iets verborgen, iets onbereikbaar. Wat begon met je stelling: "Woorden zijn verwijzingen naar iets. Een verborgen iets." Wat bedoel je daarmee, verborgen? Maak jij onderscheidt tussen 'een kopje koffie' en 'liefde'? Zijn beide (even) verborgen? Bedoel je dat het woord 'liefde' een verwijzing is naar iets onzichtbaar?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten
