[Aristoteles]Universaliën Ethica Nicomachea Book I, VI

Dit hoekje van het forum is speciaal gemaakt om te spreken over bekende filosofen, hun filosofieën en hun levens.
Gesloten
Gebruikersavatar
Arjen
Posts in topic: 3
Berichten: 2990
Lid geworden op: 15 okt 2006, 15:52
Contacteer:

[Aristoteles]Universaliën Ethica Nicomachea Book I, VI

Bericht door Arjen » 04 apr 2008, 15:56

In vervolg van ons topic over universaliën in takken van de filosofie en Universaliën van Plato heb ik hier een topic aangemaakt over Aristoteles' universaliën in de ethica om zo een begelijdende tekst te hebben om aan de hand daarvan Aristoteles' universaliën te bespreken (logoi, ideeën).
Ethice Nicomachea

Book 1

6

We had perhaps better consider the universal good and discuss thoroughly what is meant by it, although such an inquiry is made an uphill one by the fact that the Forms have been introduced by friends of our own. Yet it would perhaps be thought to be better, indeed to be our duty, for the sake of maintaining the truth even to destroy what touches us closely, especially as we are philosophers or lovers of wisdom; for, while both are dear, piety requires us to honour truth above our friends.

The men who introduced this doctrine did not posit Ideas of classes within which they recognized priority and posteriority (which is the reason why they did not maintain the existence of an Idea embracing all numbers); but the term 'good' is used both in the category of substance and in that of quality and in that of relation, and that which is per se, i.e. substance, is prior in nature to the relative (for the latter is like an off shoot and accident of being); so that there could not be a common Idea set over all these goods. Further, since 'good' has as many senses as 'being' (for it is predicated both in the category of substance, as of God and of reason, and in quality, i.e. of the virtues, and in quantity, i.e. of that which is moderate, and in relation, i.e. of the useful, and in time, i.e. of the right opportunity, and in place, i.e. of the right locality and the like), clearly it cannot be something universally present in all cases and single; for then it could not have been predicated in all the categories but in one only. Further, since of the things answering to one Idea there is one science, there would have been one science of all the goods; but as it is there are many sciences even of the things that fall under one category, e.g. of opportunity, for opportunity in war is studied by strategics and in disease by medicine, and the moderate in food is studied by medicine and in exercise by the science of gymnastics. And one might ask the question, what in the world they mean by 'a thing itself', is (as is the case) in 'man himself' and in a particular man the account of man is one and the same. For in so far as they are man, they will in no respect differ; and if this is so, neither will 'good itself' and particular goods, in so far as they are good. But again it will not be good any the more for being eternal, since that which lasts long is no whiter than that which perishes in a day. The Pythagoreans seem to give a more plausible account of the good, when they place the one in the column of goods; and it is they that Speusippus seems to have followed.

But let us discuss these matters elsewhere; an objection to what we have said, however, may be discerned in the fact that the Platonists have not been speaking about all goods, and that the goods that are pursued and loved for themselves are called good by reference to a single Form, while those which tend to produce or to preserve these somehow or to prevent their contraries are called so by reference to these, and in a secondary sense. Clearly, then, goods must be spoken of in two ways, and some must be good in themselves, the others by reason of these. Let us separate, then, things good in themselves from things useful, and consider whether the former are called good by reference to a single Idea. What sort of goods would one call good in themselves? Is it those that are pursued even when isolated from others, such as intelligence, sight, and certain pleasures and honours? Certainly, if we pursue these also for the sake of something else, yet one would place them among things good in themselves. Or is nothing other than the Idea of good good in itself? In that case the Form will be empty. But if the things we have named are also things good in themselves, the account of the good will have to appear as something identical in them all, as that of whiteness is identical in snow and in white lead. But of honour, wisdom, and pleasure, just in respect of their goodness, the accounts are distinct and diverse. The good, therefore, is not some common element answering to one Idea.

But what then do we mean by the good? It is surely not like the things that only chance to have the same name. Are goods one, then, by being derived from one good or by all contributing to one good, or are they rather one by analogy? Certainly as sight is in the body, so is reason in the soul, and so on in other cases. But perhaps these subjects had better be dismissed for the present; for perfect precision about them would be more appropriate to another branch of philosophy. And similarly with regard to the Idea; even if there is some one good which is universally predicable of goods or is capable of separate and independent existence, clearly it could not be achieved or attained by man; but we are now seeking something attainable. Perhaps, however, some one might think it worth while to recognize this with a view to the goods that are attainable and achievable; for having this as a sort of pattern we shall know better the goods that are good for us, and if we know them shall attain them. This argument has some plausibility, but seems to clash with the procedure of the sciences; for all of these, though they aim at some good and seek to supply the deficiency of it, leave on one side the knowledge of the good. Yet that all the exponents of the arts should be ignorant of, and should not even seek, so great an aid is not probable. It is hard, too, to see how a weaver or a carpenter will be benefited in regard to his own craft by knowing this 'good itself', or how the man who has viewed the Idea itself will be a better doctor or general thereby. For a doctor seems not even to study health in this way, but the health of man, or perhaps rather the health of a particular man; it is individuals that he is healing. But enough of these topics.


Vertaald door J.A.K. Thomson
Topic vraag:
Wat is Aristoteles' gedachte bij universaliën en wat is jouw mening hierover? Bestaat dit en is hij accuraat?
<<Warum willst du dich von uns Allen
Und unsrer Meinung entfernen? >>
- Ich schreibe nicht euch zu gefallen,
Ihr sollt was lernen.
~Goethe

Gebruikersavatar
Arjen
Posts in topic: 3
Berichten: 2990
Lid geworden op: 15 okt 2006, 15:52
Contacteer:

Bericht door Arjen » 05 apr 2008, 08:04

Volgens mij heeft Aristoteles het over universaliën in de zin van een bepaalde "essentie" van de dingen die hij idea (vormen) noemt. Deze idea zijn ongrijpbare "vormen" die ten grondslag liggen aan de werkelijkheid. Ze hebben volgens Aristoteles de eigenschappen van het ding wat in de actualiteit bestaat, maar zijn niet stoffelijk. Hij spreekt hierbij niet over gedachten, maar over iets wat in werkelijkheid bestaat. Deze idea hebben dus wel degelijk dimensies. Deze idea zijn universeel omdat alle dingen zo'n vom heeft en de idea in die zin dus universeel zijn.

VOlgens mij vormt Aristoteles een paradox omdat hij de fysieke vorm combineert met datgene wat a priori is. Hij maakt het onderscheid niet helder zeg maar.
<<Warum willst du dich von uns Allen
Und unsrer Meinung entfernen? >>
- Ich schreibe nicht euch zu gefallen,
Ihr sollt was lernen.
~Goethe

Gebruikersavatar
ziznl
Posts in topic: 1
Berichten: 2382
Lid geworden op: 11 okt 2007, 12:15
Contacteer:

Bericht door ziznl » 05 apr 2008, 10:07

Arjen schreef:Volgens mij heeft Aristoteles het over universaliën in de zin van een bepaalde "essentie" van de dingen die hij idea (vormen) noemt. Deze idea zijn ongrijpbare "vormen" die ten grondslag liggen aan de werkelijkheid. Ze hebben volgens Aristoteles de eigenschappen van het ding wat in de actualiteit bestaat, maar zijn niet stoffelijk. Hij spreekt hierbij niet over gedachten, maar over iets wat in werkelijkheid bestaat. Deze idea hebben dus wel degelijk dimensies. Deze idea zijn universeel omdat alle dingen zo'n vom heeft en de idea in die zin dus universeel zijn.

VOlgens mij vormt Aristoteles een paradox omdat hij de fysieke vorm combineert met datgene wat a priori is. Hij maakt het onderscheid niet helder zeg maar.
(Bedoel je hier te zeggen dat Aristoteles met zijn idea 'bepaalde' meetkundige vormen als essentieel bestaand introduceert. En dat Plato met zijn logoi deze 'vormen' vooralsnog meer 'onbepaald' laat. Waarbij Aristoteles dan zou beweren dat de waarheid direct kenbaar is door de vormen der fysische dingen te observeren. En Plato zou beweren dat de onderliggende bouwstenen of vormen essentieel onwaarneembaar zijn (door louter empirische observatie). Waarbij Plato overigens dan wel de indruk wekt dat de onderliggende bouwstenen of vormen wel door menselijke 'denkkracht' kenbaar zouden zijn? Zoiets?
NeoCartesiaan:
"Ik denk (mezelf), dus ik ben (een bedachte gedachte)."
"Ik spreek (tegen mijn begeerde geliefde), dus jij bent (een besproken sprookje)."
"Ik vecht (tegen mijn gevreesde vijand), dus jij bent (een omstreden strijd)."

Gebruikersavatar
Arjen
Posts in topic: 3
Berichten: 2990
Lid geworden op: 15 okt 2006, 15:52
Contacteer:

Bericht door Arjen » 07 apr 2008, 14:10

ziznl schreef: (Bedoel je hier te zeggen dat Aristoteles met zijn idea 'bepaalde' meetkundige vormen als essentieel bestaand introduceert. En dat Plato met zijn logoi deze 'vormen' vooralsnog meer 'onbepaald' laat. Waarbij Aristoteles dan zou beweren dat de waarheid direct kenbaar is door de vormen der fysische dingen te observeren.
Ja en nee. Het is in ieder geval zo dat Aristoteles behoorlijk empirisch ingesteld is en dat hij daarin waarheid zoekt. Zijn "vormen" zijn dan ook gebaseerd op waarnemingen. Daarnaast wijst hij ook op een bepaald iets wat daaraan ten grondslag ligt en wat gevangen zit "in" dat object; het "is" dat object.
wikipedia schreef: In addition, Aristotle disagreed with Plato about the location of universals. As Plato spoke of the world of the forms, a location where all universal forms subsist, Aristotle maintained that universals exist within each thing on which each universal is predicated. So, according to Aristotle, the form of apple exists within each apple, rather than in the world of the forms.
En Plato zou beweren dat de onderliggende bouwstenen of vormen essentieel onwaarneembaar zijn (door louter empirische observatie). Waarbij Plato overigens dan wel de indruk wekt dat de onderliggende bouwstenen of vormen wel door menselijke 'denkkracht' kenbaar zouden zijn? Zoiets?
Plato heeft het over iets anders dan vormen. Plato spreekt over de empirie alsof het schaduwen zijn van datgene wat daaraan ten grondslag ligt. Deze zouden dan de "werkelijkheid" zijn welke we middels redeneren kunnen ontdekken.

Duidelijker
Aristoteles maakt zijn universaliën op basis van datgene wat ten grondslag ligt aan de waarneming en vormt zo een paradox: Hij combineert de empirie met de transcendentaliteit.

Plato maakt zijn universaliën op basis van datgene wat ten grondslag ligt aan de schimmen die we waarnemen. Deze logoi kunnen we middels de rede synthetisch ontdekken en zijn "tijdloos": Hij combineert metafysica met transcendentaliteit.

--edit--
Wat je jezelf moet realiseren is dat metafysica nogal wat meer inhield dan waarvoor wij het gebruiken in het verleden. David Hume heeft het begrip uiteengescheurd in een aantal delen:
Het goddelijke
Cognitie
Psychologie
Misschien iets waar ik niet aan denk.

Zolang dat onderscheid niet helder gemaakt is maakt men vlug paradoxen.
--/edit--
<<Warum willst du dich von uns Allen
Und unsrer Meinung entfernen? >>
- Ich schreibe nicht euch zu gefallen,
Ihr sollt was lernen.
~Goethe

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten