Frustratie lijkt een gevoel te zijn. Een gevoel waar vaak een negatief etiket op wordt geplakt, dit terwijl het toch niet meer en minder dan ‘een gevoel’ is. Het is daarentegen de uiting van de frustratie zelf die deugdelijk is of niet. Het niet uiten van de frustratie, leidt tot het vasthouden van negatieve gevoelens en is slecht voor de mentale gesteldheid van de persoon in kwestie.
Waar ligt de oorzaak van de frustratie? Naar mijn idee bij de verwachting. Als niet aan de verwachting wordt voldaan, ontstaan negatieve gevoelens van bijvoorbeeld stress en wanhoop. Het is dus zaak om de oorzaak aan te pakken, om frustraties te voorkomen. In dit voorbeeld een te hoog verwachtingspatroon vermijden, of vooraf relativeren dat hetgeen verwacht wordt wel eens niet zo zou kunnen zijn. Een soort van indekken dus. Het mag nu duidelijk zijn dat voorafgaand aan de frustratie, ook de reden ligt. Het denken vooraf, kan frustratie voorkomen. Het denken achteraf, kan een frustratie juist reguleren. Een onjuiste of niet deugdelijke uiting kan dan achteraf leiden tot een nieuwe frustratie.
Het vat gaat zolang te water tot zij barst. Oplettendheid, herkenning en erkenning lijkt ook in deze kwestie het credo.
frustratie
frustratie
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
-
Leon
Hallo Tino, ik ken je als dat het onderwerp bij jezelf actueel is. Als die frustratiegevoelens door mij kwamen excuses.
Persoonlijk gebruik ik frustratie als motivator, dat past ook bij kapitalisme, je bent al gauw gefrustreerd omdat je de nieuwe telefoon niet hebt of kan betalen en jouw collega/buurman wel. Dus ga je harder werken, en daar gaat het dan om, dat harde werken.
Als je niet hard gaat werken of dat niet wilt, dan zul je die frustraties tot in het diepst van je ziel moeten beleven. Maar er geldt natuurlijk wel dat als frustratie effectief is dat het dan zeker weten terug blijft komen.
Persoonlijk gebruik ik frustratie als motivator, dat past ook bij kapitalisme, je bent al gauw gefrustreerd omdat je de nieuwe telefoon niet hebt of kan betalen en jouw collega/buurman wel. Dus ga je harder werken, en daar gaat het dan om, dat harde werken.
Als je niet hard gaat werken of dat niet wilt, dan zul je die frustraties tot in het diepst van je ziel moeten beleven. Maar er geldt natuurlijk wel dat als frustratie effectief is dat het dan zeker weten terug blijft komen.
Nee hoor Leon, de frustratie als ik die al zou hebben, hebben niets met jou te maken. Integendeel, in gesprekken betekenen wij juist veel voor elkaar is mijn ervaring - geen enkele frustratie op dat vlak dus en excuses overbodigLeon schreef:Hallo Tino, ik ken je als dat het onderwerp bij jezelf actueel is. Als die frustratiegevoelens door mij kwamen excuses.
Persoonlijk gebruik ik frustratie als motivator, dat past ook bij kapitalisme, je bent al gauw gefrustreerd omdat je de nieuwe telefoon niet hebt of kan betalen en jouw collega/buurman wel. Dus ga je harder werken, en daar gaat het dan om, dat harde werken.
Als je niet hard gaat werken of dat niet wilt, dan zul je die frustraties tot in het diepst van je ziel moeten beleven. Maar er geldt natuurlijk wel dat als frustratie effectief is dat het dan zeker weten terug blijft komen.
Tegenslag (frustratie) als motivator. Ik ken het als sporter. Even lijkt het niet goed te gaan, dan zie je worsteling van de ander. Op dat moment was ik op z'n sterkst - gaan met die banaan
:greins:
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
-
Leon
Het is zaak om de teleurstelling te zien aankomen, of er in ieder geval rekening mee te houden.yopi schreef:Ik zie frustratie (wat ik zelf meestal vertaal als teleurstelling) soms als een opvoedingsinstrument.
Eerst door anderen of het leven; later als geïnternaliseerde zelfhulp.
tsja en dan de botviering - de in mijn ogen, overdreven reactie van Dafne Schippers omdat zij geen goud won.
Zij kan nu gefrustreerd raken door die reactie -het had anders gekund
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Is het niet: "Wat /kun/ je anders?"yopi schreef:Cynisch: Wat moet je anders?
Dat lijkt mij toch eerder de cynische kijk.
Tel de frustraties maar eens, als je iets anders /moet/:
- Bitter zijn en/of blijken?
- Een mierzoete vorm van sarcasme aankunnen en weggeven?
- Het zuur zien en azijn pissen?
- Het niet zo zout nemen en toch zout kijken?
Umami, of hartigheid, lijkt me niets: dan zie je iedereen potentieel als bacon, inclusief jezelf.
(Je zult maar van bacon houden, brrr.)
M'ja.
Dit zal dan wel weer cynisch zijn, of zo opgevat worden ... smakeloos.
Heerlijk!
:greins:
"Een echte cynicus, kent geen frustaties."
(Waag ik wel eens te denken.)
Net zoals een volledig uitgebalanceerde maaltijd volkomen smakeloos is: er zit van alles even veel (of even weinig) in, vraag ik me wel eens af waar "soylent green" nou eigenlijk naar smaakt. Mijn cynische vermoeden is: naar bacon.
Wat anders?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Frustratie is ook voor mij een gevoel. Dat echter niet voortvloeit uit verwachting, maar uit verlangen. Verlangen dat iets tot stand komt zoals jij het graag wou; of tot stand komt terwijl je net wou dat het niet niet tot stand komt omdat je het ten alle prijze wil voorkomen.Tino schreef:Frustratie lijkt een gevoel te zijn. Een gevoel waar vaak een negatief etiket op wordt geplakt, dit terwijl het toch niet meer en minder dan ‘een gevoel’ is.
(...)
Waar ligt de oorzaak van de frustratie? Naar mijn idee bij de verwachting. Als niet aan de verwachting wordt voldaan, ontstaan negatieve gevoelens van bijvoorbeeld stress en wanhoop. Het is dus zaak om de oorzaak aan te pakken, om frustraties te voorkomen. In dit voorbeeld een te hoog verwachtingspatroon vermijden, of vooraf relativeren dat hetgeen verwacht wordt wel eens niet zo zou kunnen zijn.
(...) Oplettendheid, herkenning en erkenning lijkt ook in deze kwestie het credo.
De oorzaak van de 'pijn' zit dus in jezelf: jij verlangt dus.
Oplossing: niet verlangen: of iets anders verlangen. Of aanvaarden dat niet alles is of kan zijn zoals jij het verlangt. Of toch nog iets doen, zodat het evolueert zoals je graag zou hebben dat het evolueert.
Ik kan het niet anders dan het met je eens zijn.Chryso schreef:Frustratie is ook voor mij een gevoel. Dat echter niet voortvloeit uit verwachting, maar uit verlangen. Verlangen dat iets tot stand komt zoals jij het graag wou; of tot stand komt terwijl je net wou dat het niet niet tot stand komt omdat je het ten alle prijze wil voorkomen.Tino schreef:Frustratie lijkt een gevoel te zijn. Een gevoel waar vaak een negatief etiket op wordt geplakt, dit terwijl het toch niet meer en minder dan ‘een gevoel’ is.
(...)
Waar ligt de oorzaak van de frustratie? Naar mijn idee bij de verwachting. Als niet aan de verwachting wordt voldaan, ontstaan negatieve gevoelens van bijvoorbeeld stress en wanhoop. Het is dus zaak om de oorzaak aan te pakken, om frustraties te voorkomen. In dit voorbeeld een te hoog verwachtingspatroon vermijden, of vooraf relativeren dat hetgeen verwacht wordt wel eens niet zo zou kunnen zijn.
(...) Oplettendheid, herkenning en erkenning lijkt ook in deze kwestie het credo.
De oorzaak van de 'pijn' zit dus in jezelf: jij verlangt dus.
Oplossing: niet verlangen: of iets anders verlangen. Of aanvaarden dat niet alles is of kan zijn zoals jij het verlangt. Of toch nog iets doen, zodat het evolueert zoals je graag zou hebben dat het evolueert.
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Hoe frustrerend is dat?Tino schreef:Ik kan het niet anders dan het met je eens zijn.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Draagbaar.memeticae schreef:Hoe frustrerend is dat?Tino schreef:Ik kan het niet anders dan het met je eens zijn.
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Het eens zijn met iemand vind ik meestal zalig. Omdat het rust geeft, afwezigheid van conflict, harmonie, ruimte om samen uit te kijken naar een volgende uitdaging.memeticae schreef:Hoe frustrerend is dat?Tino schreef:Ik kan het niet anders dan het met je eens zijn.
Ja, of zoals ij het filosofisch kwintet.Chryso schreef:Het eens zijn met iemand vind ik meestal zalig. Omdat het rust geeft, afwezigheid van conflict, harmonie, ruimte om samen uit te kijken naar een volgende uitdaging.memeticae schreef:Hoe frustrerend is dat?Tino schreef:Ik kan het niet anders dan het met je eens zijn.
Het programma waar men meer naar elkaar luistert, dan discussieert.
Zo kan je ook een mening vormen, zonder betweterig te worden.
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Heb je dan nog wel wat te zeggen?
Dat lijkt mij frustrerend, die stilte tussen mensen die het met elkaar eens zijn.
En als enige weten uit te brengen, na urenlang te luisteren: "Gezellig hè?"
Dat is pas frustrerend, als in blokkerend: tot hier en niet verder.
Gelukkig heb ik tenminste vrienden (en vriendinnen), waarmee ik behoorlijk kan discussiëren.
Maar iedere keer komen we weer op hetzelfde punt uit.
Het punt waar we elkaar al gelijk in gaven.
Dus zeg: de frustraties lokten een discussie uit, argumenten vliegen over en weer, en toch iedere keer wordt weer de consensus bereikt.
Maar ja, dat is dan vaak wel in een "live" discussie.
En ik mag hen wel: zij weten wanneer ze praten moeten (interrumperen) en kiezen de momenten om te luisteren zorgvuldig uit.
Net zoals ik.
Wij begrijpen elkaar wel, denk ik.
Dat lijkt mij frustrerend, die stilte tussen mensen die het met elkaar eens zijn.
En als enige weten uit te brengen, na urenlang te luisteren: "Gezellig hè?"
Dat is pas frustrerend, als in blokkerend: tot hier en niet verder.
Gelukkig heb ik tenminste vrienden (en vriendinnen), waarmee ik behoorlijk kan discussiëren.
Maar iedere keer komen we weer op hetzelfde punt uit.
Het punt waar we elkaar al gelijk in gaven.
Dus zeg: de frustraties lokten een discussie uit, argumenten vliegen over en weer, en toch iedere keer wordt weer de consensus bereikt.
Maar ja, dat is dan vaak wel in een "live" discussie.
En ik mag hen wel: zij weten wanneer ze praten moeten (interrumperen) en kiezen de momenten om te luisteren zorgvuldig uit.
Net zoals ik.
Wij begrijpen elkaar wel, denk ik.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Ik houd wel van discussies. En...zo af en toe kruid ik ze (de discussies). Soms is men uit op het eigen gelijk en dat is minder prettig.memeticae schreef:Heb je dan nog wel wat te zeggen? Wij begrijpen elkaar wel, denk ik.
Met mijn vriend Leon kan ik goede discussies voeren (face to face). Er is ruimte voor elkaar. In die ruimte kan je elkaar beter begrijpen.
Met een andere vriend heb ik dat ook, echter een derde vriend is meer dominant en meer uit op zijn gelijk en dat vind ik minder prettig.
Als ik meen dat ik van een ander meer kan leren, houd ik wat meer mijn mond. Wil ik echter iets van belang inbrengen, dan doe ik dat zeker.
Discussiëren is een spel.
idd wij begrijpen elkaar in dubben opzicht
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Zo'n vermoeden had ik al.Discussiëren is een spel.
idd wij begrijpen elkaar in dubben opzicht
(Als ik je taal goed begrijp)
Wil ik je dit ter denken overgeven:
Wie frustreert wie in een discussie?
Wat als de dialoog tot monoloog wordt?
Is het nog mogelijk te discussiëren met een monoloog?
Is dat niet frustrerend?
Wat als iemand begint met een monoloog, is er dan nog wel sprake van discussie?
Mag je dan ingrijpen?
Of kun je het beter laten gaan?
Uitzinnig Tao, natuurlijk allemaal.
Twee monologen naast elkaar.
Maar ik ken mijn weg, parasiet werd ik genoemd.
Heerlijk! Dan maak ik toch onderdeel uit van deze wereld, op de een of andere manier.
Blijkbaar steel ik van jouw pad, om mijn eigen af te gaan.
Maar een parasiet kan niet zonder gastheer bestaan.
HM
Ik heb jou niet nodig.
Denk ik, maar ben blij dat je er bent.
Ik heb jou niet nodig, jij mij misschien?
Maar ja, Nitsche heeft daar ongetwijfeld een antwoord op.
Het lijkt wel religie, dat heeft ook overal een antwoord op.
Nietzschisme heb ik het al eens genoemd.
Een nationalistische manier van geloven.
Om niet te zeggen: racistisch.
Niet dat daar iets mis mee is, oh nee, ik ben een tegenstander van integratie.
Polarisatie echter, moet je de kop indrukken.
"Back to Neutral, You"
Alain zou het met me eens kunnen zijn.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Zo'n vermoeden had ik al.memeticae schreef:Discussiëren is een spel.
idd wij begrijpen elkaar in dubben opzicht
(Als ik je taal goed begrijp)
Wil ik je dit ter denken overgeven:
Wie frustreert wie in een discussie?
De solo spreker
Wat als de dialoog tot monoloog wordt?
Dan is er vrijwel geen discussie meer mogelijk
Is het nog mogelijk te discussiëren met een monoloog?
Moeilijk
Is dat niet frustrerend?
Ja zeker
Mag je dan ingrijpen?
Of kun je het beter laten gaan?
Dat ligt eraan. Als je perse een discussie wilt, kan je ingrijpen. meen je dat de ander iets zinnigs te vertellen heeft waarmee je aan de slag kan, dankan je wellicht de discussie uitstellen.
Niet dat daar iets mis mee is, oh nee, ik ben een tegenstander van integratie.
Leg eens uit
Polarisatie echter, moet je de kop indrukken.
Ik denk hier genunceerder over.
Maar leg jouw standpunt eens uit.
Blauw op blauw om dol van te worden -sorry
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Hallo Tino,
Dat wil ik graag doen. (Ik heb nog wel iets toegevoegd aan je citaat, want ik ben van mening dat dat er ook bij hoorde; voor de duidelijkheid van het nadenken.)
Links en Rechts zijn omgedraaid overigens: Links is het nieuwe Rechts, is je dat al eens opgevallen?
Daar kom ik later op terug. (maakt voor een narcist overigens niks uit hoor)
Als ik hart, lever, nieren, longen, &c. in een blender gooi, als in: verplicht en met geweld laat integreren, krijg ik dan geen smurrie? Erg lekker misschien in een Engelse "Humble Pie", maar is het nog levensvatbaar?
Maar stel je voor "evolutie" ("for want of a better word"), had cellen die zich gingen ontwikkelen tot bepaalde specialisaties (hart, long, nieren, &c.) een halt toegeroepen. Wat dan?
Doordat (bijvoorbeeld) niercellen zich racistisch zijn gaan gedragen tegenover hartcellen, is uiteindelijk de mens gevormd.
Racistisch zijn, tot op het bot: binnen zijn eigen fysieke wezen is, en maakt de Mensch. Genetisch, heet dat ook wel eens.
"Stamcellen", die nog niet weten wat ze moeten worden, omdat dat van het milieu dat om hen heen heerst afhangt, moeten vrijgelaten worden. Natuurlijk, dat lijkt me logisch. Integreer maar. Graag zelfs!
Maar ex-stamcellen -die met reeds een specialisatie- kunnen beter terug naar hun eigen orgaan, voordat ze het orgaan dat ze nu betreden "verkankeren". Of ze moeten zich aanpassen. En dat zie je in de biologie niet gebeuren. Biologie is wat dat betreft behoorlijk "rechts". Of rechts? Dictatoriaal. Natuurkundig zelfs: "U kunt hier niet overleven, tenzij U zich hebt aangepast aan de wetten die in dit Universum gelden."
(Terwijl het de linkse mens is, die de Natuur probeert te behouden. Bizar niet? Wat weet die mens meer dan ons? En hoe krijgen we dat te weten?)
Dan heb je nog mensen die sporten, gezond eten, en letten op hun fysiek.
Deze mensen zijn racistisch bezig, in dat ze hun "ecosysteem" en het inherente racisme erin verheerlijken. (Nou ja, dat is een veel te hard/sterk woord. Maar ervan genieten doen ze het wel. En spieren worden voorgetrokken.)
Neem het ze eens kwalijk.
Ik doe dat ook, genieten. Maar misschien schenk ik meer aandacht aan mijn hoofd dan aan de rest, in de tussentijd ben ik net zo racistisch. "De rest heeft maar mee te doen, als slaaf van mijn hoofd", bijvoorbeeld. (Net zoals een sportfanaat.)
Zo zie ik ook culturen en populaties: Integreren leidt tot oorlog en dood.
Als je niercellen in een hart zou injecteren, en hartcellen in een nier. Krijg je misschien wel specialisatie, maar op de verkeerde plek. Ik zie de diverse bloedvaten al in staking gaan: "Wij willen het hart en de nieren op de juiste plek!"
Als integratie geleidelijk gaat en min of meer onopgemerkt, dan is er niets aan de hand natuurlijk. Dan krijgen alle cellen tijd om zich aan de nieuwe situatie aan te passen. Dat is natuurlijk, in wezen, en polarisatie. Maar dan wel een die generaties en generaties nodig heeft.
In de Natuur bestaat er nauwelijks iets als een racemischmengsel. De meerderheid van de isomere structuren zijn "rechtsdraaiend".
(Dat is: met de klok mee. Ook wel grappig: als je in een ruimteschip boven de zon gaat hangen (de noordpool is boven) draait alles tegen de klok in. Op Uranus na misschien. Maar zelfs Uranus, van zijn Noordpool gezien, "bolt" lekker voort, tegen de klok in.)
Uiteindelijk zou je tot de conclusie kunnen komen dat polarisatie en evolutie gelijk zijn: niemand weet waarheen, en niemand weet waarheen.
Zodra er iemand beweert waar het heen moet, dan moet je dat de kop indrukken. (Eindeloos gaan praten, en eventueel overleggen welke kant de pool op moet wijzen dan. Maar komt dat niet op hetzelfde neer als polarisatie de kop indrukken?)
"Willen jullie minder marokkanen?", dat kan geen klok meer bijhouden.
De polarisatie is buiten schaal, om over (het gebrek aan) integratie maar niet te spreken. De proporties deugen niet. Maar dat zal altijd wel een gevoelskwestie blijven.
Ik hoop dat ik mijn standpunt een beetje netjes verdedigd heb.
En ook een beetje jouw nuance heb aangetikt.
Links en Rechts zijn omgedraaid, schreef ik.
Daarmee bedoel ik dat het huidige Links de manieren van het oude Rechts gebruikt, om hun wil door te drijven.
Dat is nog steeds polarisatie.
"Hun" manieren, moeten de kop ingedrukt worden.
Inclusief dat verplichte "integreren".
Dat kan alleen maar tot niks leiden.
Of ben ik nu heel "rechts" in mijn "links" zijn?
Ach ja, ambivalentie is altijd al mijn deel geweest.
Ik weet beide zaken zeker, maar ben gestopt met ze me te laten frustreren.
Gezond Narcisme!ikke schreef:(...)
Een nationalistische manier van geloven.
Om niet te zeggen: racistisch.
Niet dat daar iets mis mee is, oh nee, ik ben [ook] een tegenstander van integratie.Polarisatie echter, moet je de kop indrukken.Leg eens uitIk denk hier genunceerder over.
Maar leg jouw standpunt eens uit.
Dat wil ik graag doen. (Ik heb nog wel iets toegevoegd aan je citaat, want ik ben van mening dat dat er ook bij hoorde; voor de duidelijkheid van het nadenken.)
Links en Rechts zijn omgedraaid overigens: Links is het nieuwe Rechts, is je dat al eens opgevallen?
Daar kom ik later op terug. (maakt voor een narcist overigens niks uit hoor)
Als ik hart, lever, nieren, longen, &c. in een blender gooi, als in: verplicht en met geweld laat integreren, krijg ik dan geen smurrie? Erg lekker misschien in een Engelse "Humble Pie", maar is het nog levensvatbaar?
Maar stel je voor "evolutie" ("for want of a better word"), had cellen die zich gingen ontwikkelen tot bepaalde specialisaties (hart, long, nieren, &c.) een halt toegeroepen. Wat dan?
Doordat (bijvoorbeeld) niercellen zich racistisch zijn gaan gedragen tegenover hartcellen, is uiteindelijk de mens gevormd.
Racistisch zijn, tot op het bot: binnen zijn eigen fysieke wezen is, en maakt de Mensch. Genetisch, heet dat ook wel eens.
"Stamcellen", die nog niet weten wat ze moeten worden, omdat dat van het milieu dat om hen heen heerst afhangt, moeten vrijgelaten worden. Natuurlijk, dat lijkt me logisch. Integreer maar. Graag zelfs!
Maar ex-stamcellen -die met reeds een specialisatie- kunnen beter terug naar hun eigen orgaan, voordat ze het orgaan dat ze nu betreden "verkankeren". Of ze moeten zich aanpassen. En dat zie je in de biologie niet gebeuren. Biologie is wat dat betreft behoorlijk "rechts". Of rechts? Dictatoriaal. Natuurkundig zelfs: "U kunt hier niet overleven, tenzij U zich hebt aangepast aan de wetten die in dit Universum gelden."
(Terwijl het de linkse mens is, die de Natuur probeert te behouden. Bizar niet? Wat weet die mens meer dan ons? En hoe krijgen we dat te weten?)
Dan heb je nog mensen die sporten, gezond eten, en letten op hun fysiek.
Deze mensen zijn racistisch bezig, in dat ze hun "ecosysteem" en het inherente racisme erin verheerlijken. (Nou ja, dat is een veel te hard/sterk woord. Maar ervan genieten doen ze het wel. En spieren worden voorgetrokken.)
Neem het ze eens kwalijk.
Ik doe dat ook, genieten. Maar misschien schenk ik meer aandacht aan mijn hoofd dan aan de rest, in de tussentijd ben ik net zo racistisch. "De rest heeft maar mee te doen, als slaaf van mijn hoofd", bijvoorbeeld. (Net zoals een sportfanaat.)
Zo zie ik ook culturen en populaties: Integreren leidt tot oorlog en dood.
Als je niercellen in een hart zou injecteren, en hartcellen in een nier. Krijg je misschien wel specialisatie, maar op de verkeerde plek. Ik zie de diverse bloedvaten al in staking gaan: "Wij willen het hart en de nieren op de juiste plek!"
Als integratie geleidelijk gaat en min of meer onopgemerkt, dan is er niets aan de hand natuurlijk. Dan krijgen alle cellen tijd om zich aan de nieuwe situatie aan te passen. Dat is natuurlijk, in wezen, en polarisatie. Maar dan wel een die generaties en generaties nodig heeft.
In de Natuur bestaat er nauwelijks iets als een racemischmengsel. De meerderheid van de isomere structuren zijn "rechtsdraaiend".
(Dat is: met de klok mee. Ook wel grappig: als je in een ruimteschip boven de zon gaat hangen (de noordpool is boven) draait alles tegen de klok in. Op Uranus na misschien. Maar zelfs Uranus, van zijn Noordpool gezien, "bolt" lekker voort, tegen de klok in.)
Uiteindelijk zou je tot de conclusie kunnen komen dat polarisatie en evolutie gelijk zijn: niemand weet waarheen, en niemand weet waarheen.
Zodra er iemand beweert waar het heen moet, dan moet je dat de kop indrukken. (Eindeloos gaan praten, en eventueel overleggen welke kant de pool op moet wijzen dan. Maar komt dat niet op hetzelfde neer als polarisatie de kop indrukken?)
"Willen jullie minder marokkanen?", dat kan geen klok meer bijhouden.
De polarisatie is buiten schaal, om over (het gebrek aan) integratie maar niet te spreken. De proporties deugen niet. Maar dat zal altijd wel een gevoelskwestie blijven.
Ik hoop dat ik mijn standpunt een beetje netjes verdedigd heb.
En ook een beetje jouw nuance heb aangetikt.
Links en Rechts zijn omgedraaid, schreef ik.
Daarmee bedoel ik dat het huidige Links de manieren van het oude Rechts gebruikt, om hun wil door te drijven.
Dat is nog steeds polarisatie.
"Hun" manieren, moeten de kop ingedrukt worden.
Inclusief dat verplichte "integreren".
Dat kan alleen maar tot niks leiden.
Of ben ik nu heel "rechts" in mijn "links" zijn?
Ach ja, ambivalentie is altijd al mijn deel geweest.
Ik weet beide zaken zeker, maar ben gestopt met ze me te laten frustreren.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
De polarisatie is buiten schaal, om over (het gebrek aan) integratie maar niet te spreken. De proporties deugen niet. Maar dat zal altijd wel een gevoelskwestie blijven.
Ik hoop dat ik mijn standpunt een beetje netjes verdedigd heb.
En ook een beetje jouw nuance heb aangetikt.
Links en Rechts zijn omgedraaid, schreef ik.
Daarmee bedoel ik dat het huidige Links de manieren van het oude Rechts gebruikt, om hun wil door te drijven.
Dat is nog steeds polarisatie.
"Hun" manieren, moeten de kop ingedrukt worden.
Inclusief dat verplichte "integreren".
Dat kan alleen maar tot niks leiden.
Of ben ik nu heel "rechts" in mijn "links" zijn?
Ach ja, ambivalentie is altijd al mijn deel geweest.
Ik weet beide zaken zeker, maar ben gestopt met ze me te laten frustreren.
Mmmm (HM)
Je hebt het goed verwoord!
Ik begrijp je en kan het met je eens zijn.
Ik hoop dat ik mijn standpunt een beetje netjes verdedigd heb.
En ook een beetje jouw nuance heb aangetikt.
Links en Rechts zijn omgedraaid, schreef ik.
Daarmee bedoel ik dat het huidige Links de manieren van het oude Rechts gebruikt, om hun wil door te drijven.
Dat is nog steeds polarisatie.
"Hun" manieren, moeten de kop ingedrukt worden.
Inclusief dat verplichte "integreren".
Dat kan alleen maar tot niks leiden.
Of ben ik nu heel "rechts" in mijn "links" zijn?
Ach ja, ambivalentie is altijd al mijn deel geweest.
Ik weet beide zaken zeker, maar ben gestopt met ze me te laten frustreren.
Mmmm (HM)
Je hebt het goed verwoord!
Ik begrijp je en kan het met je eens zijn.
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Kijk.Ik begrijp je en kan het met je eens zijn.
Nu rest enkel nog de barricade waar we even overheen moeten klimmen, om tot elkaar te komen.
Zullen we elkaar op onze top ontmoeten?
(Dat is een vraag overigens, geen wens)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten